تاب‌

   پسرك‌ تابش‌ را به‌ شاخه‌ي‌ درختي‌ بسته‌ بود و غرق‌ لذت‌ تاب‌ بازي‌كودكانه‌ي‌ خود بود. نگاهي‌ به‌ درخت‌ كهن‌ و پرشاخ‌ و برگ‌ انداختم‌ و به‌نظرم‌ رسيد كه‌ درخت‌ چه‌ موجود زيبا و عجيبي‌ است‌! همه‌ي‌ وجودش‌از ريشه‌ گرفته‌ تا شاخه‌ و تنه‌ و برگ‌ و ميوه‌ و ساقه‌ قابل‌ بهره‌وري‌است‌ و در واقع‌ هيچ‌ چيز زايد و به‌ درد نخور ندارد.

   راستي‌ اگر انسان‌ هم‌ زندگي‌ درختي‌ داشته‌ باشد يعني‌ همواره‌ مفيدباشد و پيوسته‌ تمام‌ وجودش‌ به‌ خودش‌ و به‌ ديگران‌ بهره‌ برساند، چه‌جامعه‌ي‌ خوب‌ و مطلوبي‌ پيش‌رو خواهيم‌ داشت‌!

كمربند

   انواع‌ كمربندهايي‌ را كه‌ در مغازه‌ وجود داشت‌ از نظر گذراندم‌.سرانجام‌ يكي‌ از آن‌ها را پسنديدم‌ و خريدم‌. هنگامي‌ كه‌ آن‌ را به‌ كمرم‌مي‌بستم‌، يادم‌ آمد كه‌ پيروزي‌ و موفقيت‌ در زمينه‌هاي‌ گوناگون‌ نيزنيازمند بستن‌ كمربند همت‌ است‌. نظر شما چيست‌؟

100- شیما و لبخند کتاب

نوشته ی جواد نعیمی

ناشر: انتظار مهر

تصویر گر: موسسه ی آتی نگار

شمارگان :3000 نسخه ی خشتی

چاپ اول: زمستان 1388

   شیما و لبخند کتاب، اثری داستانی برای بچه های گروه سنی ب یعنی  دانش آموزان سال های اول و دوم دبستان است. قصه ی این کتاب در باره ی دختری است که به کتاب خوانی  علاقه ی زیادی دارد، به همین جهت کتابی را از دوستش به امانت می گیردو...

... مسایلی برای شیما پیش می آید که برای بچه ها جالب و خواندنی است. شما هم اگر می خواهید با شیما همراه شوید و پایان ماجرا را بدانید، کتاب "  شیما و لبخند کتاب " را بادقت بخوانید!

دل‌ من‌ عاشق‌ ابروي‌ يار است      ‌  دل‌ من‌ بند گيسوي‌ نگار است‌

***

تو پيوسته‌ ز من‌ مي‌رنجي‌ اي‌ دل     ‌تو هستي‌ نازك‌ و نارنجي‌ اي‌ دل‌

***

سرِ دردِ دل‌ِ دل‌ْ تا كه‌ وا شد           دل‌ من‌ چاك‌ چاك‌ِ غصّه‌ها شد

***

دل‌ مــن‌ صــد هــزاران‌ يار دار      ددل‌ من‌ عاشقاني‌ زار دارد

***

برو اي‌ دل‌ كه‌ كار تو خراب‌ است     ‌تمام‌ نقشه‌ هايت‌ نقش‌ آب‌ است‌

***

به‌ دستش‌ گر چه‌ دل‌ سنگي‌ ندارد     حنايش‌ پيش‌ من‌ رنگي‌ ندارد

***

 دل‌ من‌ تا گلي‌ پژمرده‌ را ديد         ز ديده‌ خون‌ به‌ جاي‌ اشك‌ باريد

***

دلم‌ را ياد تو ديوانه‌ كرده                ‌تو را شمع‌ و مرا پروانه‌ كرده‌

***

اگر چه‌ پرسش‌ من‌ خام‌ِ خام‌ است       ‌بيا برگو تو را اي‌ دل‌ چه‌ نام‌ است‌؟

***

تمام‌ افتخار من‌ همينه‌                    ندارم‌ در دلم‌ يــك‌ ذره‌ كـيـنـــه‌

  چرا در مدرسه اولين بار به ما آب،بابا را ياد دادند؟

شايد براي اين كه:

   باباهم مثل آب، روشن و زلال است. باباهم مثل آب،زندگي آفرين است. بابا هم مثل آب،همواره در حركت و تلاش و تكاپوست. بابا هم مثل آب،دلنشين و گواراست. بابا هم مثل آب، سرچشمه ي خير و

بركت و خوبي هاست. باباهم مثل آب، مايه ي نشاط و زندگاني ماست. بابا هم مثل آب، بخشنده و خوب است. بابا هم مثل آب، آيينه ي روي ماست. بابا هم مثل آب، يكي از بزرگ ترين نعمت هاي خداست! ما خدا را دوست داريم. نعمت هاي اورا نيز!

   اسارت آدمی در پنجه ی زنجیر مادیات، سرچشمه ی جدایی ها و پراکندگی هاست و آرامش راستین در پرتو فروغ معنویت و اتصال قلوب به یکدیگر و هم دلی و هم راهی به کف می آید.

   هرگاه نهال های زیبای نیکوکاری را در این جا و آن جا بکاریم، اندکی بیش نمی گذرد که درختانی سرسبز و پر شاخه و برگ، پرثمر و مفید فراروی خویش خواهیم داشت.

   حلقه های پیوستگی دل ها به هم، باور کارهای نیک و انجام نیکوکاری است. پس، به سوی برترین کارها بشتابیم و بذر نیکی و نیکوکاری را در همه جا بکاریم! زیرا دستی که گرد غم و کدورت را از دل ها می زداید، نگاهی که پاکی و مهربانی را می افزاید، تلاشی که لبخنده ای بر لب ها می کارد و

هر کاری که دل ها را شاد و محرومان را از غم و غصه آزاد می سازد، دستی سبز، نگاهی گرم،تلاشی کارساز و کاری کارستان به شمار می رود.

   از دیگر سوی، هر کار خیر و هر کردار نیک نیاز به تداوم و گسترش دارد. آن کس که قلب مهربانش را با هم وطنان خویش تقسیم می کند، دلی دریایی و اندیشه ای خدایی دارد.

   درود بر همه ی مهرورزانی که قلب هاشان را اکسیر محبت، طلا ساخته درود بر همه یدست های بخشنده، همه ی نگاه های مهرورزنده، همه ی اندیشه های ارزنده و سلام بر همه ی حامیان جامعه هم آنان که به خدمت هم نوع خویش، کمر همت بسته اند. دست هاشان پر از گل باد و اجرشان با خدای مهربان.

   اندیشه ی زیبای کمک  به هم نوع، در همه ی ابعاد فرهنگی و اجتماعی، فزاینده و پایدار و برقرار باد!

به نام آن که دل پروانه ی اوست

به او آغاز می کنم که همه ی آغاز ها و فرجام ها به دست اوست و از ژرفای دل می گویم :

خدایا چنان کن سر انجام کار

تو خشنود باشی و ما رستگار